donderdag, oktober 11, 2007
Lou Reed ook als fotograaf ouderwets onmogelijk
Vanmiddag in Het Parool een hilarisch verslag van de opening van Lou Reed's fototentoonstelling in galerie Serieuze Zaken te Amsterdam.
Als Lou Reed eindelijk (nadat alle bezoekers de straat op zijn gestuurd, red.) de galerie is binnengegaan gaat de deur meteen weer dicht. Pas op het moment dat het meneer Reed behaagt, ongeveer een kwartier later, mag het publiek weer naar binnen. Achter een tafel zit hij klaar om fotoboeken van eigen hand te signeren. Hij trekt er een gezicht bij of hij zeker een miljoen dingen weet te verzinnen die hij op dit moment liever zou doen.
De fans, veertigers en vijftigers vooral, drommen niettemin meteen om de tafel. Galeriehouder Malasch grijpt in: "Zeg, kijken jullie ook wel naar de foto's?" Lou Reed's New York heet de tentoonstelling, die eerder al te zien was in de stad die onderwerp is van de foto's is. We zien kantoorgebouwen, wolkenluchten, de Hudson. Het is moeilijk voor te stellen dat er veel belangstelling voor de foto's zou zijn als de naam Lou Reed er niet aan was verbonden.
Zijn reputatie als de meest chagrijnige popmuzikant aller tijden doet Lou Reed ook alle eer aan als hij eerder op de dag in de galerie een treffen heeft met de Nederlandse pers. Als hij Serieuze Zaken binnenkomt, gaat hij eerst eens uitgebreid zijn eigen foto's bekijken. Uit zijn zak komt een camera. Eén voor één fotografeert hij de werken aan de muur. Dat zie je niet vaak, een fotograaf die foto's maakt van zijn eigen foto's.
Lou Reed wenst alleen vragen over de fotografie te beantwoorden, heeft zijn manager gewaarschuwd. Is het dan raar om te vragen hoe hij in die fotografie verzeild is geraakt? Reed vindt van wel. Een antwoord op de vraag blijft althans uit. Zoals er wel meer vragen onbeantwoord blijven. Het liefst houdt hij het bij een simpel, maar vol minachting uitgesproken yes of no.
Als Lou Reed eindelijk (nadat alle bezoekers de straat op zijn gestuurd, red.) de galerie is binnengegaan gaat de deur meteen weer dicht. Pas op het moment dat het meneer Reed behaagt, ongeveer een kwartier later, mag het publiek weer naar binnen. Achter een tafel zit hij klaar om fotoboeken van eigen hand te signeren. Hij trekt er een gezicht bij of hij zeker een miljoen dingen weet te verzinnen die hij op dit moment liever zou doen.
De fans, veertigers en vijftigers vooral, drommen niettemin meteen om de tafel. Galeriehouder Malasch grijpt in: "Zeg, kijken jullie ook wel naar de foto's?" Lou Reed's New York heet de tentoonstelling, die eerder al te zien was in de stad die onderwerp is van de foto's is. We zien kantoorgebouwen, wolkenluchten, de Hudson. Het is moeilijk voor te stellen dat er veel belangstelling voor de foto's zou zijn als de naam Lou Reed er niet aan was verbonden.
Zijn reputatie als de meest chagrijnige popmuzikant aller tijden doet Lou Reed ook alle eer aan als hij eerder op de dag in de galerie een treffen heeft met de Nederlandse pers. Als hij Serieuze Zaken binnenkomt, gaat hij eerst eens uitgebreid zijn eigen foto's bekijken. Uit zijn zak komt een camera. Eén voor één fotografeert hij de werken aan de muur. Dat zie je niet vaak, een fotograaf die foto's maakt van zijn eigen foto's.
Lou Reed wenst alleen vragen over de fotografie te beantwoorden, heeft zijn manager gewaarschuwd. Is het dan raar om te vragen hoe hij in die fotografie verzeild is geraakt? Reed vindt van wel. Een antwoord op de vraag blijft althans uit. Zoals er wel meer vragen onbeantwoord blijven. Het liefst houdt hij het bij een simpel, maar vol minachting uitgesproken yes of no.
# posted by Jan-Edward : 13:57
|
|